Önce kara vardı,
Her yer kara,
Sonra bir ışık çaktı
Yürekleri yaktı;
Burası Soma..
Girdi yiğitler birer birer içeri,
Çıktı şehitler beşer onar dışarı.
Tek dertleriydi ekmek kavgası.
Suçsuz, masum, Soma..
Yandı sevenlerin sevdikleri,
Düştü ocaklara yetimlerin alevi,
Söndü gözlerinde feri,
Evde oyuncak bekleyen yetimi
Ama şimdi bir parça sevindi yetimim.
Kara mezardan şehidi çıktı diye
Yoksa nasıl sarılacaktı,
O hüzün kokan kalbiyle?
Tadamadı, bakamadı, bilemedi.
Hiç olmadığı gibi sevdi.
Şehitti artık babası
Üzüldü, sevinemedi
Baktı baktı doyamadan ağladı
O yaşadı gerçek hüznü
Ani gelen geceyle..